Gitarist/componist Mike Scott is geboren in Fukuoka (Japan) toen zijn vader daar gelegerd was, hij groeide op in Ohio, New Jersey, daarna verhuisde hij op zijn 18de naar Zuid Californië om een carrière in de muziek aan te vangen. Hij behaalde zijn bachelor’s en master’s degree aan de University of Southern California en is momenteel een full time lid van de faculteit van het Fullerton College. Scott heeft opgetreden door heel de V.S. en ook in buitenlandse jazz clubs en concertzalen. Hij nam op voor de televisie en film soundtracks, speelde als sideman op talloze cd’s en begeleidde allerlei jazz grootheden. Hij is al meer dan 20 jaar een steunpilaar in de jazz scene van Los Angeles en een van de oprichters van het Los Angeles Jazz Collective, een groep musici die eraan werken om de jazz gemeenschap in Zuid Californië sterker te maken door educatie en live optredens.

“Collecting Things” is het derde album van Scott na “Good placet to be” uit 2000 en “Fallen Peach” uit 2011, zijn medemuzikanten zijn Joe Bagg op piano en orgel, Darek “Oles” Oleszkiewicz op contrabas en Jake Reed op drums. Allen topmuzikanten, Joe Bagg staat al 15 jaar in Downbeat Magazine’s critics and readers polls als organist, “Oles” is een van de meest gevraagde bassisten in de V.S. en is te horen op meer dan 100 albums, Jake speelde met Bill Hollman, Johnny Mandel, maar ook met het Baltimore Symphony Orch., het Los Angeles Orch. en het Long Beach Symphony Orch.

Scott heeft een klassieke opleiding gevolgd, bij klassiek gitaar spelen wordt er intensief gebruikgemaakt van de rechterhand, elke vinger zorgt voor een ander geluid waardoor je de dynamiek en expressiviteit van elke noot kan beheersen. Bij het schrijven van composities laat Scott zich leiden door swing, klassieke muziek en de blues, alle composities op dit album zijn van hem behalve het bekende “On a clear day” van Burton Lane. Het album begint met “Sol Minor Prelude”, Scott speelt hier solo op een klassieke gitaar met nylon snaren, Sol komt van solvège oftewel notenleer, het draait rond de open G snaar waarmee Scott experimenteert, het klinkt teder en melodieus met een duidelijke klassieke klankkleur. Het loopt over in “Sol Minor” waar het complete gezelschap is te horen, het is een snelle wals met veel ruimte voor improvisatie van de onderscheiden groepsleden. Het nummer “No wand Later” schreef Scott oorspronkelijk voor een kamermuziek concert met fluit, hobo, trompet, gitaar en percussie, hij bracht het terug tot een bezetting van alleen gitaar, bas en drums en liet de piano weg. Het is een bijna verstild nummer met fraaie gitaarakkoorden en fluisterende ritmiek van bas en drums, mooi. “Jack’s Dilemma” vernoemd naar Scott’s hond is een ode aan de blues met hoofdrollen voor hammond en gitaar, een smaakvolle blues met fraai subtiel spel van Scott.

“Boom Diddle It” is een uptempo swinger met een lekkere bassolo en razendsnelle guitar pickin’ van Scott. In “On a clear day“ wordt de mooie melodie vertolkt door de gitaar terwijl de piano en de ritme sectie er in hoog tempo omheen parafraseren, knap gedaan. “Dark Bossa” wordt gebracht zonder drums, Scott speelt op de klassieke gitaar en brengt de beklijvende melodie voor het voetlicht terwijl Bagg er delicate kleuren omheen weeft met zijn piano, een zomerse melodie in deze zwaarmoedige tijden. “Rondo” is een snel nummer met Caraïbische klanken geïnspireerd door de Braziliaanse gitarist Guinga, Scott excelleert met zijn finger-style klassieke gitaar. “Coda” ademt weer een heel andere sfeer, ingetogen el. gitaar en subtiel orgelspel in de trant van Booker T. Het sluitstuk “49” schreef Scott op zijn 49ste verjaardag, een duet van gitaar en drums met een stevige rockbeat van Jake, een mooie afsluiter van een verrassend goed album.

Jan van Leersum.